Μερικά χρόνια πριν ο ...«αέρας» ενός ''ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ'' στην περιοχή του Ωραιοκάστρου, ίσως να παρέπεμπε σε μια επαγγελματική ευημερία. Ίσως και όχι. Σήμερα όμως η τυχόν αναφορά σε αυτόν –σπάνιο φαινόμενο πια- πολύ πιθανόν να προκαλούσε τον ηχηρό γέλωτα σε όποιον ενδιαφερόμενο έψαχνε έναν χώρο για να στεγάσει τις επαγγελματικές του ανησυχίες.
Το ''ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ'' σήμερα είναι ικανό να παράγει μόνο δυσάρεστο συναίσθημα, ιδίως όταν υπάρχει επαναλαμβανόμενη οπτική επαφή. Στη Λ. Δημοκρατίας ή στην Κομνηνών π χ, που δεσπόζει επιβλητικά κολλημένο σε δεκάδες τζάμια καταστημάτων με την καθαριότητα να τα σνομπάρει επιδεικτικά. Το καθένα από αυτά τα ''ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ'' σίγουρα μπορεί να κρύβει μια ιδιαίτερη ιστορία στον χώρο του ''πουλάω και αγοράζω''. Το τέλος όμως της καθεμιάς, έχει κοινό παρονομαστή με όλες τις υπόλοιπες. Το άσπρο ορθογώνιο παραλληλόγραμμο με τα δώδεκα κόκκινα γράμματα που στην πλάτη του κουβαλά συνήθως διάφανο κολλητικό υλικό. Για να κρατά όσο χρειάζεται στον χρόνο...
Για την αξία, τον επαγγελματισμό και την επιβίωση, το ''ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ'' με την σημερινή του ‘μορφή’ μπορεί να σηματοδοτεί τον κατακερματισμό του μικρομεσαίου εμπορικού ιστού. Ιδίως την χρονική στιγμή που το επιχειρείν τιμωρείται. Αλλά...ίσως και όχι.
Σίγουρα όμως η παρουσία του είναι και θα παραμένει πάντα άρρηκτα συνδεδεμένη από το αποτέλεσμα των διμερών σχέσεων ιδιόκτητου-ενοικιαστή. Πρέπει να υπάρχει η απόλυτη ισορροπία μεταξύ των δύο, ιδιαίτερα σήμερα που το χρήμα είναι ακριβό.Για να πάψει τάχιστα να αποτελεί το ''ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ'' το πιο δυσάρεστο franchising της εποχή μας...
